เป็นหนังที่ญี่ปุ่นมาก เหมือนบันทึกภาพความทรงจำ ทัศนคติ เจตนารมณ์ ความรู้สึกนึกคิด ความเป็นมาเป็นไป และตัวตนของชาวญี่ปุ่น ประเทศญี่ปุ่น แปรรูปออกมาเป็นหนังสัตว์ประหลาดถล่มโลก จริงๆหนังสร้างมาร่วมๆครึ่งร้อยปีแล้ว ผ่านการวิวัฒนาการมาไม่รู้เท่าไหร่ จนถึงจุดอิ่มตัว จุดตกผลึก เค้าถึงได้กล้าที่รังสรรค์ผลงานในระดับที่ช็อคโลกออกมาได้ถึงขนาดนี้ มันบ้ามาก นี่ไม่ใช่หนังที่บันเทิงสำหรับคนหมู่มาก มันยาวถึง 2 ช.ม. ว่าด้วยมนุษย์ และการแก้ปัญหา ผ่านวิก...ฤตครั้งใหญ่ของมนุษย์ เป็นรูปแบบการบูรณาการ โดยมนุษย์ เพื่อมนุษย์เท่านั้น !! เรียกว่ามนุษย์นิยมขนานแท้ ? แทนที่จะไปโฟกัสการถล่มเมืองของก๊อดซิลล่าเหมือนเวอร์ชั่นอื่นๆที่ผ่านมา หนังกลับเล่าถึงวิธีการรับมือกับปัญหาก๊อดซิลล่าบุกเมืองล้วนๆ โดยคนที่รับผิดชอบสูงสุดคือนักการเมืองญี่ปุ่น และผู้บริหารและหน่วยงานสำคัญทั้งมวล ทุกคนต่างรู้หน้าที่ของตัวเอง มีวินัย มีขั้นตอนและรูปแบบการปฏิบัติ การรับมืออย่างเป็นขั้นๆ ไม่ก้าวก่ายงานกัน สามัคคีกัน และพยายามที่จะก้าวผ่านมันไปด้วยกัน ไม่มีใครที่คิดจะขโมยซีนเอาหน้า ออกทีวีสร้างภาพ ไม่ต้องมีการปั้นปูชนียบุคคลมาเป็นภาพจำ มาเป็นเทวดา ทุกคนก็คือมนุษย์ 1 คน 1 ความเท่าเทียม นักการเมืองก็คือตัวแทนของประชาชน สั่งการเพื่อประชาชน โดยประชาชน จะบอกว่านี่คือหนังนักการเมืองในอุดมคติเลยก็อาจจะกล่าวเกินไป เพราะหนังทำให้ผมเชื่อว่า นักการเมืองในหนังคือนักการเมืองญี่ปุ่นในโลกความเป็นจริง ผมรู้สึกเชื่อว่าถ้าเกิดวิกฤตแบบในหนัง เขาก็จะทำแบบนั้นจริงๆ และผมก็เชื่อว่านักการเมืองดีๆมีอยู่ทุกที่ในโลก เพราะนักการเมืองก็คือตัวประชาชนนั่นแหละ ถ้าบอกว่านักการเมืองเลวชั่ว ก็เท่ากับชี้หน้าด่าว่าคนประเทศนั้นเลวชั่ว เพราะ นักการเมือง = ประชาชน ส่วนไอ้พวกตำแหน่งอื่นที่เสร่อมาเสือกแย่งหน้าที่นักการเมือง ผมเรียกตัวเหี้ย !! ในขณะที่หนังแนวนี้บางประเทศ ก็จะโฟกัสแต่นักรบ แต่ผู้นำ แต่ก๊อดซิลล่า ไม่ได้เน้นแค่ขุนศึก หนังเน้นภาพประชาชนในหลายๆครั้ง แม้ว่าจะมีส่วนร่วมมีบทบาทในภาพรวมน้อยมาก แต่เค้าก็ทำให้เห็นว่า ทุกคนมีหน้าที่ปฏิบัติของตัวเอง มีขอบเขตและสามารถเสริมสร้าง มีส่วนช่วยให้องค์รวมของสังคม ดีขึ้นได้เพียงใด ถ้าทุกคนไม่เข้าคิวกันขึ้นรถ ไม่อพยพตามคำแนะนำของรัฐ ไม่ทำตามแบบแผนปฏิบัติ สังคมและบ้านเมืองจะโกลาหลเพียงใด ถ้าใครต่างเอาแต่ใจตัวเอง อยากได้อะไรก็เรียกร้องในขณะที่บ้านเมืองกำลังวิกฤต สุดท้ายทุกคนก็ได้ฉิบหายกันหมด แล้วก็ได้แต่เหลือบมองบางประเทศด้วยสายตาอิจฉา ยกย่องเขาเป็นประเทศอุดมคติ อยากไป อยากเป็น แต่ไม่มีปัญญาเป็นอย่างเขา เพราะไม่เคยที่จะเริ่มประพฤติ ปฏิบัติ จากตัวเองก่อนเลยสักครั้ง !!
ผู้เขียน
www.pandagroup.pantown.com
