งานอาสา มันก็เป็นอะไรที่อยู่บนเส้นบางๆระหว่างความไร้สาระ กับความจริงจังสุดขั้วระดับห้วงจักรวาล มันสอนให้เรารู้จักเลือก รู้จักแบ่งเวลา รู้จักผู้คน รู้จักวัฐจักรและความเป็นไปของชีวิต สอนให้เรารับรู้วิธีการที่ใช้ในการดำเนินชีวิต และปรับเปลี่ยน รวมถึงยอมรับว่าบางอย่างในโลกนี้มันอยู่นอกเหนือจากการตัดสินใจของเราเช่นกัน และบางทีมันก็อาจจะไม่ได้สอนอะไรเราเลย เพียงแต่เราคิดไปเองว่าเราได้รับบทเรียน เหนืออื่นใดผมเชื่อว่าค่ายอาสาก็เป็นอีกบทเรียนชีวิตที่สนุก ใช่สิ อะไรที่เราคิดว่าไม่สนุก เราคงทนกับมันไม่ได้เป็นปีๆจริงใหมครับ ( ยกเว้นเมีย หรือผัว ) ค่ายอาสาก็เหมือนรูปภาพ เมื่อเราไปค้นอัลบั้มเก่าๆ หยิบมันขึ้นมาดูทีไร ความทรงจำมันก็พรั่งพรูออกมา ไม่รู้หรอกว่าประทับใจหรือเปล่า เพราะมันหลอมรวมไปด้วยทั้งความสุขและทุกข์ ความสดชื่น ความเจ็บปวด ความรักที่อยู่ในรูปภาพงานค่ายนั่นล่ะ ซึ่งเราจะพกมันไปติดตัวด้วยตลอดชีวิต ความทรงจำเหล่านั้นแหละที่หล่อหลอมให้เรารู้ว่า ชีวิตคือชีวิต และเรายังมีลมหายใจอยู่ ผมเชื่อว่าทุกคนที่เข้ามาสัมผัสค่ายอาสามีความทรงจำแตกต่างกันไป และค่ายไม่มีทางเปลี่ยนใครได้ มนุษย์ไม่มีทางเปลี่ยนได้ ผมเชื่อว่าค่ายอาสาอาจทำให้ใครหลายคนเปิดใจหากันได้ในช่วงเวลาสั้นๆ อาจเป็นหน้าสองหน้าในหนังสือที่เรียกว่าชีวิต แต่ถ้าใครได้ย้อนกลับมาเปิดหน้านั้นอีกครั้งอาจจะถามตัวเองว่า .....
Job 51
www.pandagroup.pantown.com
www.youtube.com/joblovenuk
www.facebook.com/ayuwatangkhawut
